Nije prošlo ni dvije godine od kada je prvi napad Superlige pao u vodu. UEFA je slavila pobjedu, prijetila sankcijama, a samo se čekao neki novi “Versajski ugovor” koji bi ojačao poražene i pripremio za novi udar.
Polovina Evrope bila je na nogama, sa porukama protesta na formiranje Superlige. Polovina na nogama, polovina spremna da ustane kako bi odbranili ono najbitnije za prosječnog evropskog čovjeka, fudbal. Najstariji kontinent, imao je zadatak da odbrani ono što je stvorio, odnjegovao i podigao.
Neprijatelj je bila bogata manjina. Najuticajnijih 12 klubova sa svojim funkcionerima tog perioda, predstavljeni su kao rušitelji fudbala. Bogate disfunkcionalne porodice sa velikom moći stečenom na način koji je tabu tema, koje će nelegalno da oduzmu siromašnoj i nemoćnoj majci (UEFA-i) dijete koje je ona pazila preko 100 godina. Tako je barem, evropska kuća predstavila sliku događaja kada je krenuo pokušaj da se organizuje Superliga.
UEFA je dovoljno glasno zatražila pomoć javnosti, pomoć siromašnijih u borbi protiv bogatih. Skoro kao izrežirano, organizacija koju je pratio glas zajedno sa FIFA-om kao jedne od najkoruptivnijih piramida svijeta, preko noći je postala zaštitnik stavova navijača, svetac, diskretni heroj koji je tu, ne zbog sebe, već da bi zaštitio interes onog nemoćnog. David u borbi protiv Golijata.
UEFA je dobila pažnju svijeta i podršku, pa i pobjedu u tom Prvom fudbalskom svjetskom ratu. Nedostajalo je mnogo tezi superligaša, mnogo otvorenosti, argumenata i manje sebičnih ideja, kako ne bi dali UEFA-i prednost da je sve ono prethodno rečeno o superligašima, istina, a samim tim i o UEFA-i. Da su oni samo nedužna žrtva uvučena u kandže rata i da su istina i pravda na njihovoj strani. 12 klubova protiv ostatka Evrope, kada nisu imali podršku ni sopstvenih navijača, bila je prosto neodrživa priča kao takva u tom i svakom trenutku.
Prvi udar Superlige na UEFA-u i trenutni evropski fudbalski poredak okončan je, nedugo nakon što je započeo. Veliki rat je završen, pobjeda je proglašena i slavljena dugo. Čekao se “Versajski ugovor” i kazne za odmetnike.
Ispostaviće se, da UEFA nije bila u stanju ni da na papiru kazni odmetnike. Ono što se desilo nakon prvog pokušaja uspostavljanja Superlige i “rata” evropske kuće fudbala sa najbogatijim klubovima Evrope, 12 fudbalskih sila, nije bilo jednako kraju Velikog rata. Bila je to jedna bitka, nakon koje je protivnik postao jači.
“UEFA je odbacila optužbe protiv Real Madrida, Barselone i Juventusa zbog formiranja Superlige. Evropska fudbalska kuća rekla je kako su svi postupci okončani, iako u stvarnosti nisu ni pokrenuti, već je samo bilo priče o njima”.
Ono što je uslijedilo poslije aprila 2021. godine, više je ličilo na Hladni rat. UEFA je doživjelo mnogo bočnih udara vjetra koji su je dodatno oslabili, a zajednici superligaša dali nove argumente. Evropa je ostala bez ruskih predstavnika, Juventus je pred ispadanjem u Seriju B zbog finansijskih prekršaja, iz sličnog razloga sa kaznom se suočava Mančester siti, termini koji nisu odgovarali nikome zbog zimskog Mundijala…
Nesvjesni realnosti problema u kojem se evropski fudbal našao, iz UEFA-e se negirala bilo kakva poljuljanost. “Superliga je postala neprijatelj koji je davno sahranjen” – U očima UEFA-e, nacionalnih asocijacija, svih onih nedužnih koji su se mogli okrenuti svojim časnim radnjama u korist prosječnog lokalnog navijača kao što su organizacije Superkupova Italije, Španije… u Saudijskoj Arabiji.
“Ne brine me Superliga, ona je moguća kao i tvrdnja da je Zemlja ravna ploča” – reče Čeferin.
Jutros, kao grom iz vedra neba – novi atak na evropski fudbalski poredak.
Bernd Rajhart, generalni direktor Superlige, obijelodanio je dokument sa deset tačaka u kojima otkriva na koji način je zamišljen novi projekat elitnog takmičenja.
“Evropski fudbal je na ivici ambisa. Nastao je ogroman disbalans širom kontinenta i tradicionalni evropski klubovi sa slavnom istorijom danas nisu u stanju da se takmiče. Prošlog oktobra započeli smo dijalog o budućnosti evropskog fudbala. Od tada smo razgovarali sa skoro 50 klubova i drugih igrača u sektoru i zaključak koji dijele skoro svi je da su temelji na kojima je izgrađen evropski fudbal ozbiljno ugroženi. Došlo je vrijeme za promjene“ – poručio je Rajhart.
Na njegovo jutrošnje nekima šokantno obraćanje u javnosti, odgovorile su asocijacije evropskih liga, koja zvanično zastupaju interese 40 organizatora domaćih takmičenja iz 34 zemlje Evrope i ukupno 1092 kluba.
“Evropske lige u potpunosti podržavaju trenutni evropski model klupskog fudbala koji se zasniva na otvorenoj piramidalnoj strukturi sa promocijom i ispadanjem na domaćem i internacionalnom nivou, gde se kvalifikacije za Uefina takmičenja zasnivaju na godišnjem učinku u nacionalnim ligama. Daleko od toga da ovakav model ne funkcioniše dobro, pa otuda ne treba ni popravljati” – stoji u saopštenju Evropskih liga.
Kažu da bilo je dobro u državi Danskoj, al’ tikva puče, koliko juče…
Piše: Marko Ivančević
