Na današnji dan je Mančester siti potpisao Berta Trautmana koji je od neprijatelja broj jedan na kraju postao heroj te legendarni čuvar mreže “Građana”.
Bert Trautman je rođen u Bremenu 22. oktobra 1923. godine te se njemačkoj vojsci pridružio sa samo 18 godina i to prvobitno kao radio operater.
Plavokosi momak je u narednim godina prošao ratišta Drugog svjetskog rata i to od Ukrajine do Belgije, kao član “Luftvafea”, gdje je na kraju i uhvaćen od strane nekoliko britanskih vojnika.
Pri zarobljavanju su vojnici vidjeli da ne mogu izvući nikakve korisne informacije od Trautmana te su ga natjerali da iz štale izađe sa podignutim rukama nakon čega se on dao u trk jer se plašio da će ga streljati, da bi nakon preskakanja ograde pao direktno pod noge Britanca koji mu je šaljivo rekao: “Fric, da li si za jednu šolju čaja?”.
Šta više pored neuspjelog, Trautman je imao dva uspješna pokušaja bijega i to iz ruku Sovjetskog Saveza te kasnije Francuza što je prvi pokazatelj kakvu je karakternu crtu posjedovao.
Elem, kada je nakon trećeg neuspjelog pokušaja bijega zarobljen, ubrzo je iz Belgije prebačen u tranzitni zarobljenički kamp u Eseksu (Engleska) gdje je nakon ispitavanja smješten u kategoriju C jer je bio dobrovoljac te je zbog svojih godina bilo jasno da je od malih nogu bio izložen nacističkoj propagandi, to jest da budemo jasniji Trautman je označen kao tvrdokorni Nacista.
Na njegovu sreću je Trautman ubrzo delegiran u B kategoriju, odnosno onu gdje nisu spadali nacisti zbog čega je poslije transfera u zarobljenički kamp kod Aštona radio na raznim farmama te je tu ostao sve do 1948. godine.
Ubrzo se pored manuelnog rada počinje baviti i sa svojom prvom ljubavlju te je prvo igrao kao centralni defanzivac da bi se ubrzo prebacio na golmansku poziciju gdje je na kraju stekao legendarni status.
Iako je Trautman odmalena volio “loptu”, prvi susret sa nekim organizovanijim sportskim te fudbalskim kolektivom su upravo bili tokom zarobljeničkih dana u Engleskoj te nastupi za niželigaša Sent Helens, a tu se Trautman istakao svojim sjajnim bravurama te panterskim refleksima između dvije stative.
Trautman je proveo jednu sezonu u Sent Helensu, tu je oženio i kćerku klupskog sekretara te svoju prvu suprugu Margaret Frajr, a onda je uslijedio transfer koji će njemačkog golmana upisati u istoriju.
Samim tim 1949. godine je Mančester siti odlučio da dovede Trautmana, a nakon što se pročulo za to, nastao je ogroman bojkot i protest navijača “Građana” koji su prijetili otkazivanjem sezonskih ulaznica.
Prosto, rane Drugog svjetskog rata su u engleskom, te generalno britanskom narodu te 1949. godine bile itekako svježe, dosta je krvi proliveno i mladih života izgubljeno te je navijačima Sitija smetalo da boje njihovog kluba brani čovjek koji je do kraja svoje službe u njemačkoj armiji stekao rang narednika.
Uprkos velikoj netrpeljivosti, tadašnji kapiten Mančester sitija te veteran Dana D Erik Vestvud je javno izašao te dao podršku Trautmanu kazavši kako u svlačionici nema mjesta za rat.
Šta više, vođa jevrejske zajednice Mančestera rabin Aleksander Altman je poslao otvoreno pismo listu “Manchester Evening Chronicles” moleći navijače Sitija i sve Jevreje grada da Trautmana tretiraju sa poštovanjem.
Ubrzo je Trautman opravdao riječi Vestvuda i Altmana te je sjajnim performansama, profesionalizmom i maksimalnim zalaganjem polako sticao simpatije navijača Mančester sitija.
Kulminacija puta od neprijatelja broja jedan do legende i kultnog heroja Mančester sitija je bila utakmica finala FA kupa 1956. godine gdje je Trautmanov Mančester siti odmjerio snage sa Birmingemom.
Pri vođstvu od 3:1 za Siti je Birmingem vršio strašne atake na protivnika te je tokom jedne lopte na koju se Trautman bacio da je uhvati zadobio tešku povredu u 75. minutu.
Naime, na njegov vrat je koljenom naletio legendarni ofanzivac Birmingema Piter Marfi, a ta povreda je tokom pretraga u danima poslije meča utvrđena sa dijagnozom od pet dislociranih pršljenova od kojih su dva ozbiljno napukla.
Trautman je u malaksalom stanju ostao na golu, jer u to vrijeme nisu bile dozvoljene izmjene te je u posljednjih 15 minuta finalne utakmice ostvario nekoliko herojskih odbrana te je zbog toga ušao duboko u srca svih navijača Mančester sitija.
Tako je Mančester siti poslije 90 minuta fudbala mogao krenuti u slavlje zbog osvojenog trofeja FA kupa, a Trautman je doživio kompletni zaokret u svom životu.
Životu gdje je do kraja istoga imao još tri braka, četvoro djece te je poslije završetka igračke karijere imao u svom maniru živopisnu trenersku karijeru gdje je recimo kao selektor vodio reprezentacije Libana, Tanzanije, Sjevernog Jemena te Burme.
Po pitanju Mančester sitija Trautman je za “Građane” tokom 15 profesionalnih sezona branio na 545 utakmica u svim takmičenjima od kojih će upravo gore pomenuti nastup u finalu FA kupa iz 1956. godine ostati u kolektivnom sjećanju nebeskog-plavog kluba.
