Denver Nagetsi su u noći između ponedjeljka i utorka stigli do prvog NBA prstena u istoriji franšize.
Kao što je sada poznato i mnogim skepticima iz američkih medija, najzaslužniji za ovaj fantastičan uspjeh Nagetsa je po mnogima najbolji igrač svijeta u ovom trenutku, Nikola Jokić.
Ipak, glavni akter ove priče će biti komad slagalice koji je nedostajao izabranicima Majkla Melouna tokom prijašnjih sezona, a to je Eron Gordon.
Košarkaš rođen 1995. u San Hozeu je u Kolorado stigao u trejdu sa Orlando Medžikom 25. marta 2021. godine. Nagetsi su na Floridu poslali Gerija Herisa, Ar Džeja Hemptona i pika prve runde na budućem NBA draftu, dok su zauzvrat dobili Gordona i Gerija Klarka, koji je očekivano otpušten nakon samo dvije odigrane utakmice.
Nagetsi su sezonu 2020/2021 završili na trećoj poziciji na Zapadu, ali bez povrijeđenog Džamala Mareja nisu mogli dalje od druge runde plej-ofa, gdje su ih sa 4:0 počistili Finiks Sansi.
U sljedećoj takmičarskoj godini, Jokić i družina su u regularnom dijelu bili šesti u konferenciji, a tada su pored Mareja igrali i bez Majkla Portera Džuniora, što su iskoristili Golden Stejt Voriorsi koji su prošli dalje sa 4:1, a zatim i otišli do samog kraja.
Gordon je već po svom dolasku u Denver pokazao da će biti veliko pojačanje, ali prava slika snage Nagetsa se mogla dobiti tek kada se ekipa konačno kompletirala i dodatno popunila, a to se desilo u sezoni koja je svježe iza nas. Takođe, da bi se u potpunosti shvatio značaj 27-godišnjeg krilnog centra za šampionsku titulu, potrebno je vratiti se u prošlost.
Eron je već u srednjoj školi (Archbishop Mitty) bio velika zvijezda sa poznatijim imenom od mnogih NBA košarkaša. Nije bilo teško primijetiti nevjerovatne fizičke predispozicije, sjajan odraz, fantastičan instinkt i osjećaj za blokadu, kao i dovoljno dobru tehniku, što ga je činilo jednim od najboljih i najatraktivnijih igrača svoje generacije u SAD.
Mikstejpovi momka iz San Hozea su postali viralni, a zatim je došlo vrijeme za koledž. Gordon je odigrao jednu godinu na Arizoni, gdje je prosječno bilježio 12,4 poena, 8 skokova, 2 asistencije, 1 blokadu i gotovo jednu ukradenu loptu po utakmici, što je bilo dovoljno da te 2014. uđe u odabrano društvo od 30 najboljih NCAA igrača.
Nakon sezone na Arizoni, Gordona je na NBA draftu 2014. sa četvrte pozicije birao Orlando Medžik, što je predstavljalo nastavak njegovog zvjezdanog uspona. Poslije prve i druge sezone adaptacije, krilni centar je počeo lagano prebacivati dvocifrene brojke u prosječnom poenterskom učinku. Uz Nikolu Vučevića postao je lice franšize sa Floride, međutim rezultati su izostajali i činilo se da se nešto mora mijenjati.
Gordon je 2016. i 2020. učestvovao i na takmičenjima u zakucavanju na Ol-star vikendu. Prvi put je, i pored jednog od najboljih izdanja u istoriji ovog događaja, poražen od Zeka Levina, dok je četiri godine kasnije takođe bio maestralan, ali je pobjedu zbog kontroverzne sudijske odluke Dvejna Vejda odnio Derik Džons Džunior.
Iako nije trijumfovao, tadašnji krilni centar Medžika je zbog fantastičnih zakucavanja ponovo došao u centar pažnje košarkaške javnosti, a ovaj osjećaj mu je bio poznat još od tinejdžerskih dana. Ipak, sticao se utisak da Gordon i pored atraktivnosti nije dovoljno konkretan i sposoban da pređe na viši nivo i dođe do samog kraja.
Vratimo se u Kolorado. Gordonov dolazak u Denver je bio pun pogodak za obje strane, prvenstveno zbog Eronove gladi i želje za uspjehom. Čim je stigao u “Mile High City”, košarkaš iz San Hozea se bacio u potragu za prostorom u kojem bi napravio vlastitu dvoranu, gdje bi mogao neprestano trenirati i pripremati se za velike stvari za koje je znao da slijede.
Istu ideju je imao i ranije u Orlandu, što su njegovi saradnici i bliski prijatelji smatrali ludilom. Srećom po Nagetse, do pretvaranja u realizaciju nije došlo na Floridi, ali jeste veoma brzo po stizanju u njihov grad. Zidove Gordonovog “svetišta” koje se nalazi u industrijskom dijelu Denvera između ostalih krase likovi Alberta Ajnštajna, Serene Vilijams, Muhameda Alija, Lerija Birda, Medžika Džonsona, Tonija Hoka, Džulijusa Irvinga, Pelea, Kobija Brajanta, Majkla Džordana, Brusa Lija, Bili Holidej, Prinsa, Lorin Hil, Majlsa Dejvisa, Boba Marlija, Džimija Hendriksa, Bi Bi Kinga, Bigija, Nipsija Hasla, Majkla Džeksona, Meka Milera, Hita Ledžera, Martina Lutera Kinga, Malkolma Eksa, Spajka Lija, Žan-Mišela Baskjata, Nelsona Mandele, kao i mladog Baraka Obame koji puši marihuanu.
Član Nagetsa je to prokomentarisao na sljedeći način: “Tamo su svi od Muhameda Alija do Brusa Lija. Gledaju me veličine, što me tjera da se ne za***avam. Nema šale i zabušavanja”.
Čini se da se isplatilo. Ovaj kompleks u sebi sadrži još mnogo prostorija u kojima se nalaze stvari poput arkadnih igara i stolova za bilijar, a u planu je i izgradnja ogromne biblioteke, pošto je Gordon veliki ljubitelj knjiga.
Gordon je ostavio ego sa strane i pristao je da umjesto prve ili druge napadačke opcije u Orlandu postane treća ili četvrta u Denveru. Iza sebe zbog toga ima fantastičan plej-of, u kome je za 35,6 minuta na parketu prosječno bilježio 13,3 poena uz šut iz igre od 51,8%, 6 skokova, 2,6 asistencije i 0,7 blokada po utakmici.
Značaj ovog 27-godišnjaka se ipak najmanje ogleda u brojkama. Gordon je tokom cijelog doigravanja bio maestralan na zaštiti obruča, čime prije svega sjajno nadopunjuje Jokića, kome je ovaj segment jedan od najslabijih u repertoaru. Protivničkim bekovima nije svejedno kada znaju ko je u reketu, a ni nešto viši košarkaši se nisu naigrali protiv protagoniste ove priče.
Gordon je u plej-ofu čuvao sve najbolje pojedince suparničkih ekipa, a to su redom bili Karl-Entoni Tauns, Kevin Durent, Lebron Džejms i Džimi Batler. Nakon eventualnih preuzimanja poslije blokova, bio je sposoban i nogama ispratiti brže košarkaše, kao i zaustaviti ih blokadom ili im maksimalno otežati šut ili polaganje ukoliko bi smogli snage da ga pretrče.
Napadački, posebno se ističe četvrta utakmica finala protiv Majami Hita, kada je Gordon postigao 27 poena, čemu je dodao 7 skokova i 6 asistencija. Sjajno je pogađao za tri, te kažnjavao sve mis-mečeve protiv nižih protivničkih igrača, po receptu sa prve utakmice u kojoj je bio dominantan u prvoj četvrtini.
Jokić je više puta isticao da je upravo Gordon, koji ga je posjetio na Evropskom prvenstvu prošle godine u Češkoj, duša ekipe Denver Nagetsa, kako na terenu, tako i van njega. Eron je mnogo puta na parketu djelovao potpuno fokusirano, što je uspio prenijeti i na ostatak tima.
Jedna od najskorijih asocijacija na ovu Gordonovu vrlinu je detalj iz četvrte utakmice finala Zapada protiv Los Anđeles Lejkersa, kada je Lebron Džejms fizički nasrnuo na njega, a on je odreagovao maksimalno smireno, da bi kasnije u posljednjem napadu uz pomoć Džamala Mareja izblokirao Kralja i tako počistio franšizu iz Kalifornije.
Jasno je da će Nagetsi u budućnosti biti jedan od glavnih kandidata za sami vrh NBA lige, te da će poslije prstena konačno dobiti poštovanje koje zaslužuju. Eron Gordon će definitivno i dalje biti jedan od glavnih šrafova u ovoj mašineriji, pa nema sumnje da će u narednu sezonu ući još jači, spremniji i usredotočeniji na cilj, a to je nastavak ispisivanja istorije.
